تحقیق در مورد تاثیر خطبه های حضرت زینب بعد از واقعه عاشورا
•
تحقیق در مورد تاثیر خطبه های حضرت زینب بعد از واقعه عاشورا
برای توضیحات بیشتر و دانلود کلیک کنید
- تحقیق در مورد تاثیر خطبه های حضرت زینب بعد از واقعه عاشورا
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
علم و دانش زینب کبری:
روحیه و شخصیت آن حضرت:
ویژگی های او در ماجرای کربلا بسیار است مهمترین ویژگی او را می‌توان در سه چیز خلاصه کرد:
زینب در روز عاشورا:
اسرا بعد از واقعه عاشورا:
ورود اهل بیت امام حسین به کوفه:
خطبه حضرت زینب برای مردم کوفه و نتیجه آن:
زینب (س) در مجلس ابن زیاد:
خطبه حضرت زینب در برابر یزید در شام:
نقش اسرا بعد از کربلا:
نتیجه گیری:
فهرست منابع:چکیده
محور اصلی این مقاله خطبه های حضرت زینب (سلام الله علیها ) است که در کوفه و شام بعد از واقعه ی عاشورا ایراد کرده است . زینب (س) در کوفه در میان مردم و همچنین درمجلس ابن زیاد و در شام در کاخ یزید، چنان خطبه هایی ایراد می کند که تمام مخاطبین خود را در هم می کوبد و کاری می کند که در طول تاریخ هر انسان آزاده ای از آنان به بدی یاد کند . در این مجموعه به این خطبه ها و آثار آنها و همچنین به مشخصات و خصوصیات اخلاقی و علمی آن حضرت اشاره شده است .مقدمه
حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) دختر امیرالمومنین (علیه السلام) و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و کنیه اش ام کلثوم می باشد. محیط خانواد گی او از لحاظ شرف ، فضیلت و انسانیت بی نظیر است. در دامان پر مهر و آغوش گرم پد ر و مادر خود تربیت یافت و از لحاظ فضیلت و مردمی به سر حد کمال رسید از لحاظ تقوا و زهد و پاکدامنی ، نمونه ی مادر گرامی خود فاطمه زهراست.
ولادت او را با اختلاف نوشته اند ، بعضی پنجم جمادی الاول سال ششم هجرت در مدینه و بعضی دیگر در اوایل شعبان سال ششم هجرت دانسته اند.
تولدش در حیات پیغمبر خدا واقع شد . زنی خردمند و با تدبیر بود . همسر عبدالله بن جعفر و مادر چند فرزند است. در کربلا همراه برادرش حسین (علیه السلام) بود. پس از آن در لباس اسیری او را به دمشق و به مجلس یزید بن معاویه بردند . زینب را عقیله ی بنی هاشم می نامند. در فصاحت و بلاغت و شجاعت ادبی ، بی نظیر است. هنگامی که سخن می گفت ، گویی از زبان پدر ، ایراد سخن می کرد. شاهد سخنوری او ، همان سخنرانی ای است که در مجلس یزید ایراد کرد .
کنیه ی آن حضرت ام کلثوم و ام عبدالله می باشد ولی برای این حضرت کنیه های مخصوصی است مثل : ام المصا یب ، ام الرزایا ، ام النوایب و امثال آن. و اما القاب آن حضرت بسیار است از آن جمله عقیله بنی هاشم و عقیله الطالبیین و دیگر صدیقه ی صغری چون مادرش صدیقه ی کبری و پدرش امیرالمومنین صدیق اکبر است و دیگر عصمت صغری که این ملکه ی عصمت را خدا به آن حضرت عطا کرده است ، عصمتی که شرط امامت است در آن حضرت وجود داشت و یکی دیگر از القاب آن حضرت ولیه الله است. محل دفن آن حضرت را بعضی در مدینه و بعضی در شام و بعضی در مصر دانسته اند ،اکنون در شام ضریح مقدسی داردکه زیارتگاه شیعیان جهان است.علم و دانش زینب کبری:
فرید وجدی در دایرة‌المعارف در ذیل لغت نوین می‌نویسد:« زینب بنت‌علی‌بن‌الی‌طالب علیه السلام از زنان فاضله روزگار است و عقیله جلیله بنی هاشم است که با برادرش حسین بن علی در واقعه کربلا حضور داشته است»
نیشابوری در رساله‌علویه می‌گوید: زینب (س) دختر علی علیه السلام در فصاحت و بلاغت و زهد و عبادت مانند پدرو مادرش بود. زینب از طفولیت دارای علم و کمال بود و از کوچکی شرح صدر داشته و در مکتب رسالت و امامت و عصمت و طهارت از منبع علوم و دانش سیراب گشته، البته کسی که در مهد علم تربیت شده باشد و در باب علم علوی معتکف باشد و در تمامی عمر در پیشگاه دو پیشوای بزرگ که سادات اهل بهشت هستند پرورش یافته باید چنین باشد.
شیخ جعفر نقدی می‌گوید: البته علم و دانش زینب، مانند دانش سایر صنوف بشری نیست که از طریق اکتساب و تحصیل باشد بلکه از منبع علوم غیبی نبوت و باب علم و دانش امامت سیراب گشته، که معلمین مادی جهان را بدان راهی نیست، اخذ علم و دانش نموده است و دارای نیرویی بوده است که توانسته از منبع علوم غیبی سرچشمه بگیرد و از پیشگاه جد، پدر و دو برادر والاگهر خود علم و تربیت فراگیرد.
او دارای قدرت بیان و فصاحت و بلاغت و علم وعمل می باشد. فاضل دربندی نقل کرده است که حضرت زینب (س) علم منایا و بلایا را از پدر بزرگوارش فراگرفته و مانند جمعی از اصحاب مثل سلمان، ابوذر و بعضی از تابعین مثل: رشید‌هجری، میثم تمار، دارای اسرار بوده که خطبه او در مجلس یزید، شاهد این گواه است. و همچنین دربندی می‌گوید: حضرت سجاد فرموده است:( یا عمة انت بحمدالله عالمه غیر معلمه و فهمه غیر مفهمه) ، بهترین دلیل این مدعی است.
جزائری در خصایص زینبیه ص 27 می‌نویسد که در زمانی که امیرالمومنین (ع) در کوفه بودند آن مکرمه مجلس درسی در منزل خود داشته که برای زنها تفسیر قرآن بیان می‌فرمودند.